Foto's

Kan iemand die kraan van de douche dicht doen

Hoi,

Vandaag terug thuis. Het eerste wat me opvalt is dat als je hier buitenkomt de douche altijd open staat. Kan nu echt niemand die douche kraan dichtdraaien? Vanuit de lucht bekeken lijkt België wel een groot zwembad.

We hebben gisterenavond ons einde vakantieritueel gedaan, nl eerst inventaris gemaakt van wat we mee hadden in onze rugzak en of dit al of niet efficiënt was voor deze reis. Je weet wel, op onze leeftijd moet je dat zo snel mogelijk doen, anders vergeet je de helft.

Nadien ons eerste wasmachine ingestoken en rustig nog effe iets gaan eten. Het eerste wat we daar beseften was zo iets van ‘ah ja, het wildseizoen is ook bezig'. Terug vertrouwde smaken in onze mond, mensen die ons verstaan, een pak tijd tussen voorgerecht en hoofdschotel. Zalig, dat rustig tafelen. Een ritueel dat blijkbaar niet zo evident is in de oosterse landen die we tot nu toe hebben bezocht.

We gaan jullie geen saaie inventaris geven van onze evaluatie, maar toch enkele tips.

Syrië: land zeker te bezoeken vooraleer de tourgroepen de boel helemaal om zeep helpen (ik zag bijvoorbeeld iemand met een groep van Joker reizen op voorhand al een fooi geven in een restaurant, zo verpest je natuurlijk alles voor gewone individuele reizigers zoals wij).

• - Heel veel mooie bezienswaardigheden. Leuk is ook dat tijdens het reizen er toch nog altijd meer of minder groen is, in tegenstelling tot een aantal andere landen in het Midden Oosten
• - Heel vriendelijk volk, super veilig. Wel ook een heel fier volk, op het chauvinistische af.
• - Schitterend openbaar vervoer. Buiten dingen die echt afgelegen zijn en minder toeristisch maar toch interessant allemaal perfect te doen met bus en minibus, met vervoer aan spotprijzen. Taxiprijzen kennen we niet aangezien we nooit de nood gehad hebben om een taxi te nemen.
• - De hotel beginnen ook hier ‘duur' te worden (minstens 25% duurder dan de prijzen vermeld in onze reisgidsen die vorig jaar waren uitgegeven). Dus weer een reden om het land zo vlug mogelijk te bezoeken. Onderhandelen helpt steeds om zelfs in het hoogseizoen nog een korting proberen te versieren. De meeste hotels hebben wel quasi perfect propere kamers
• - Lekker eten en niet duur. Wel uiteraard uitkijken in geval van resto's waar veel tourgroepen (bweik) komen.

Jordanië: tegenover Syrië een pak duurder en eigenlijk zijn er minder dingen te bezoeken die de moeite waard zijn, maar die zijn dan wel echt te moeite waard. Belangrijk is dat je goed plant qua aanpak en wat je wil zien om zo weinig mogelijk tijd en geld (dure hotels) te verliezen

• - Enkele zeer mooie bezienswaardigheden of dingen die je moet gedaan hebben (bijvoorbeeld Dode Zee, Petra , Jerash). Verschiet wel niet van de prijzen en met welke snelheid ze naar omhoog gaan. Zo was een 2-daagse toegang voor Petra is sinds de 1 ste november, van 38 JOD naar 55 JOD gebracht. Je zou voor minder beschaamd zijn!
• - Ik weet niet wat snorkelvakanties ergens anders kosten en hoeveel moeite je er moet voor doen, maar ten zuiden van AQABA ligt een mooi koraalrif waarvoor je amper 50 meter de zee in moet, met hotelletjes aan het strand voor echt goedkope prijzen na wat zoeken. Meer dan de moeite waard om daar effe uit te puffen. Voor dames is het iets minder aangenaam om op het strand zelf in badpak te toeven, want de plaatselijke mannelijke bevolking doet constant de ronde om het vlees te keuren.
• - Heel droog land, waardoor het zelfs voor mij na een week frappant was dat ik zo snel groen mis. We beseffen nu hoe ellendig water kan zijn (een tekort zoals daar, een teveel zoals in ons landje)
• - Slecht openbaar vervoer (weinig frequent, niet stipt). Je ziet dat de mensen welvarender zijn en minder afhankelijk zijn van goedkoop vervoer. Voor taxi's is het constant onderhandelen en moet je heel goed de prijzen kennen. In Amman moet je gewoon weigeren een taxi te nemen zonder meter. In Amman zijn de ritten met gemeterde taxi's toch nog relatief goedkoop.
• - Geregeld heb je het gevoel dat toeristen als een soort melkkoeien gezien worden. Dat is natuurlijk altijd zo, alleen mag het er niet te dik opliggen.
• - Dure hotels (minstens 35% duurder dan de prijzen vermeld in onze reisgidsen), zelfs de rugzaktoeristversie van hotels. En de hotel zijn van minder goede kwaliteit. Zo hebben we een hotel bij Petra in Wadi Musa (licht verder van de site en zijn dus iets goedkoper) schandelig veel betaald voor 1 nacht, voor een hotelkamer met echte vuile deurlijsten, een badkamerdeur waar het slot volledig ontbrak en een wc die er uren voor deed om terug vol te lopen. Het was een hotel dat ook heel veelvuldig werd bezocht door bustoeristen

Algemeen:

We hebben tegenover Indonesië hier een ander soort islam geproefd, een strengere versie. Afhankelijk van het gebied was er wel een gradatie, maar toch. Wel is het bewonderenswaardig dat de islam hier zo harmonieus samen leeft met de christenen (van allerlei pluimage), en vermoedelijk heeft dit ook te maken met het feit dat de christelijke wijken rijkere wijken zijn, en je weet wel dat voor geld elke beer danst. Het is dan ook een opluchting, zeker voor vrouwen, om soms effe in die wijken te kunnen kuieren.

De mannen gedragen zich hautain tegenover vrouwen. Knappe vrouwen (en zo had ik er een bij me) worden constant gekeurd, zelfs al zijn ze heel bescheiden gekleed (geen blote armen, geen rokken, geen decoltés en geen bikini) . Maar je moet als westerse vrouw toch niet met een tentzeil rond je lichaam lopen. Het helpt wel om als man een vieze indringende blik naar je ‘tegenstander' te fixeren zodat deze op den duur wegkijkt.

Op eigen kracht met de auto zouden we jullie zeker niet aanraden. Alhoewel de wegen in zeer goede staat zijn, is het verkeer is ontzettend druk in Jordanië en moordend in Syrië. De wegen zijn, zeker als je in de minder touristische plekken toeft, enkel aangeduid in het arabisch. Om het dan nog extra moeilijk te maken (gemeenteraadsverkiezingen in Jordanië) hadden de plakploegen, daar waar er een westerse vertaling was van de arabische tekens, deze benamingen overplakt (chauvinisme?).

Ik heb in ieder geval heel erg van de reis genoten en kwam met heel veel tegenzin terug. Onze 3 weken en half zijn voorbij gevlogen en waren voor mij veel te kort.

Als een van jullie van plan zouden zijn om naar het Midden Oosten te gaan, en zeker naar Jordanië of Syrië, aarzel niet om ons te contacteren. We kunnen jullie zeker een aantal tips geven.

ps we hebben nog geen enkel antwoord gekregen op onze kwisvraag. Moeten we die foto's nu echt alleen bekijken? We zullen de antwoordtijd verlengen tot 16/11.

laatste tocht in Jordanie

hoi,

Vanmorgen weer vroeg uit de veren want we willen onze laatste tocht in Jordanie maken, we hebben nog niet genoeg van alle oude nederzettingen, kastelen, romeinse theaters, ....

Eerst en vooral een lange rit gemaakt richting Gadara. Hier ligt een oude romeinse verlaten stad met nog een aantal mooi overgebleven delen, waaronder het theater. Vandaag heb ik geen serenade gegeven voor Lut, de andere bezoekers willen toch niet betalen voor mijn kwaliteit, ne.

Echt mooi omdat de stad voor een deel in basalt is opgetrokken. Dit was hier in de streek in grote mate voorradig, vandaar dat de romeinen vooral dit gebruikt hebben om een aantal gebouwen op te trekken.

Voordeel om naar hier te komen is ook dat de stad is dat we ook hebben kunnen profiterenvan het 3-landenpunt Jordanie, Syrie en Israel ( tot nutoe hebbenwe voor dit landaltijdde term Disneyland gebruikt,want het is not done om over dit land inSyrie te praten)ligt. Nu hebben we ook een beeld hoe het hier aan toe gaat en hebben we het begin van de gedemilitariseerde zone van de Golan-hoogte kunnen zien. Tevens hebben we het meer van Tiberias(;eer van Galilea wordt door de Jordaniers niet gebruikt, in nog geen 1000 jaar) van ver zien liggen dat Israel na de 6-daagse oorlog heeft geleend van zijn buren.

Nadien zijn we het zoveelste kasteel gaan bezoeken in Aljun (klein ding na al wat we tot nu toe gezien hebben), maar heel mooi gereconstrueerd. Heel goed gebruik gemaakt van verlichting, we gaan dit als consultants aan de Syriers verkopen voor hun Krak des chevaliers. Maar van daar dan verder naar het hoogtepunt van de dag, Jerash.

Een andere romeinse stad dat deel uitmaakte van de decapolis en wat voor een!!!!!

Hier kon ik het theater geen serenade houden, aangezien een horde Jordaanse doedelzakspelers mij de kaas van mijn brood aten.Ik ga jullie niet vervelen met verdere detail van de stad, maar onderandere is er nog een bijna volledige mozaiek te bekijken in een van de gebouwen,waarvangelukkig het dakweg is zodat je een schitterend bovenzichthebt.

Morgen gaan we het voor onze laatste dag rustig aan doenwant we hebben meer dan genoeg oude stenen gezien. Hoogstwaarschijnlijk zalLut voor een deelwillen gaan winkelen

Maarmorgen vrijdag (=onze zondag) zijn hier demeeste winkel dicht, dus dat zal efficient gebeuren voor mij

Niet tegen Lut verraden he

Groetjes

Zijn we echt aan verlof toe?

Hoi,

voor ons een van de onbekenden in onze reis, de trip over land vanuit Damascus naar Amman en over land de grens over.
Vroeg uit de veren stonden we op tijd aan het busstation te wachten op de stadsbus om ons naar het grote 'internationale' busstation te brengen. Bus 1 komt langs en zit afgeladen vol, wij met onze rugzakken proberen er op te geraken, zonder succes. Bus 2 idem. Bus 3 idem. Lut begon al een beetje (veel?) zenuwachtig te worden, want als we onze verbinding zouden missen moesten we 7 uur wachten op de volgende bus naar Amman.
Bus 4 komt aan, weer overvol aan de instapplek, maar achteraan leek er nog wel plek. Ik zag bus 5 al aankomen en was al op weg om die proberen te nemen, tot ik plots Lut hoorde roepen ' Rudi kun je er geraken?' Waarop ik promt rechtsomkeerde en riep 'ja geen probleen'
De chauffeur van bus 4 was al verder aan het rijden, weliswaar op een rustig tempo, maar toch toen hij toch nog de achterste deur opende en daar op het uitstapgedeelte konden toch nog 2 haringen bij. Lut had dit gezien vandaar haar gil, waarop ze na mijn antwoord mij blindelings vertrouwde en op de bus wipte, alhoewel ik moet zeggen dat ze eerder maar voor 50% op de bus stond, want ze hing daar ergens tussen hemel en aarde om te beletten dat de chauffeur zijn deuren zou toegooien en ze zonder mij zou verder rijden. Ik erop gesprongen en de deuren achter mij dicht. Ik stond wel op de bus maar mijn rugzak, die ik uiteraard aan had, was geklemd tussen de deur.
Bus weg, wij er op, rugzak buiten. Ik was uiteraard de running joke in de bus want iedereen was aan het lachen met die overbepakte (ook onze handrugzak droeg ik op mijn buikje) geklemd tussen de deur. Ondertussen werd er iets naar de buschauffeur geroepen, deze opende al rijdend de deur en ... ik vloog van de bus.

ha ha, grapje... ondertussen hadden de beleefde Syriers extra plek gemaakt en kon ik volledig op de bus.
En wat toen gebeurde is ongelooflijk. Er stond iemand op zodat Lut kon gaan zitten en even nadien een andere jongeling zodat ik kon gaan zitten met mijn bepakking. Is het nu echt zo dat we er uit zien als onze respectabele leeftijd, of zien we er na 3 weken hollen van de ene naar de andere bezienswaardigheid zo moe uit. Hebben we nu geen verlof nodig?

Voor de rest op de bus niks speciaals meer gebeurd. Aangekomen aan het busstation voor de sport nog wat aan het onderhandelen geweest met een aantal taxichauffeurs en om ons te trainen in het afpingelen (de bus vertrok toch maar 20minuten later).

Dan de reis naar Amman. Vlot tot aan de grens gereden.
Eerst moesten we 1000 pond betalen om buiten te mogen. Tja ze willen ons echt niet kwijt. Hier hadden we niet op gerekend en stond niet in de reisgidsen gemeld. Ikke vlug lopen naar een grensbankkantoor om nog geld te wisselen. Alle medepassagiers hebben op ons moeten wachten vooraleer we verder konden tot aan de douane. Hier hebben we duidelijk gescoord.
Dan de douane. Iedereen uitstappen, bagage uitladen en alle Syriers openden hun bagage, maar wij uiteraard niet. Zie je ons die rugzak daar al uitpakken midden op een vluchtheuvel? De douane controleerde volledig de bus (zelfs met een hamer op de holle ruimten kloppen) om te kijken of ze wel degelijk leeg was. Nadien kwamen ze bij iedereen langs en fouilleerden de bagage, behalve .... de vijf rugzakken van de 5 buitenlanders die op de bus zaten. (ondertussen al meer dan een uur kwijt).
Dan naar het visakantoor waar er slecht 1 loket geopend was voor niet Arabische buitenlanders (gelukkig het VIP en diplomatenloket). Hier weer een half uur aanschuiven om onze stempel te krijgen om Syrie te verlaten.
Dan enkele km verder maar Jordanie. Zelfde spelleke aan de douane (weer 3 kwartier kwijt) en relatief vlot een visum gekregen om binnen te komen (slechts ongeveer 1 kwartier).
Na dus ongeveer 3 uur naar de laatste controlepost waar de politie nog eens alles controleert qua visum. En daar blijkt dat onze Canadese kennis,die we onderweg op de bus van Hama naar Palmyra al eens ontmoet hadden, een stempel te kort had in zijn paspoort.
Die heeft nog eens ongeveer 20 minuten over en weer kunnen lopen (en dit bij ongeveer 30 graden) om de ontbrekende stempel te halen.
Verder een rustige rit tot in Amman en daar aangekomen werden we uiteraard omzwermd door zogenaamde taxichauffeurs die niet lager wilden zakken dan 10 JOD (Jordaanse dinar)
om ons naar het hotel te brengen. Mijn max prijs was echter 3 JOD en uiteraard wilden ze hiervoor ons niet brengen.
Gepakt en gezakt in deze hitte, wij heuvelop om een bus te vinden tot plots een Ierse student in een taxi stopt en ons voorstelt een taxi te delen. Hij bestoeft mijn Engels, dat volgens hem Iers klinkt, waarop ik het 'flauw' grapje maakt dat dit hoogstwaarschijnlijk komt door het teveel aan Guinness dat ik al gedronken heb. De taxi brengt eerst onze Ierse reddende engel (hij heette ook Michael )-;) en dan wij naar ons hotel. Kostprijs op meter 1,50 JOD. Joepie!
Nu wat in Amman aan het rondkuieren, probleem is dat hier echt niks plat is.

Groetjes

ps Kunnen we nog terugkomen via Zaventem of is Belgie ondertussen al gesplitst en moeten we uitwijken naar Deurne?

Vrouwen zijn wel echt gemakkelijk

Hi hier zijn we weer met het verslagje van dinsdag.

We zijn naar Bosra gegaan. Tja weer een monument dat onder Unisco bescherming valt. Ondertussen hebben we ze ( momumenten onder wereldefgoedlijst) in Syrie allemaal gedaan behalve het kasteel van Saladin. Maar dit laatste ligt nogal verweg, helemaal aan de zee. Dus je kunt al denken hoeveel mooie dingen er hier in Syrie aanwezig zijn.

Dus wij 's morgens met de bus naar Bosra. De bus moest als bestemming vermelden: een d met een umlaut boven en daarnaast een omgekeerde c. Tja als je geen Arabisch kunt lezen moet je maar behelpen met wat tekens. En wonder boven wonder na anderhalf uur rijden kwamen we aan in Bosra vooral gekend voor zijn theater.

En wat voor theater, menig concertant zou hier willen optreden en dit ondanks datdit theater tussen 100 en 200 na Christus is gebouwd. Het is daarna onder het zand verdwenen voor enkele eeuwen. Er zijn zelfs huizen op deze plaats gebouwd. En dan is er een of andere slimme archeoloog die beweerde dat onder die huizen een theater moest zijn, en dat ze heel de boel maar moeten afbreken. Onbegrijpelijk dat ze die mens hebben geloofd, maar God zij dank dat ze hem hebben geloofd want het is een prachtig theater, zelfs nu nog op de dag van vandaag.6000 mensen hadden hier een zitplaats en dan konden er nog eens een paar duizendenop een staanplaats genieten van de opvoering. En dit geheel is bijna ongeschonden uit het zand gekomen.
Ik hoopte dat dit een van de hoogtepunten zou zijn van de reis, en mijn hoop is uitgekomen. Een fantastisch bouwwerk met een uitzonderlijke accoustiek. Rudi heeft zelf op het podium helemaal beneden Bubamare voor mij gezongen terwijl ik helemaal bovenaan stond. En het was heel duidelijk. A propos, Rudi heeft zelfs een applaus gekregen van de toeristen die daar waren, je moest hem hebben zien glunderen. Wel is hij vergeten om met zijn klak rond te gaan, maar dit is hem vergeven.

Dus wij terug de bus op na de stad even te gaan verkennen, maar er waren nog wel vele 'ruines ruinees' maar . Genoeg oude stenen gezien en terug naar Damascus met onze(d met umlaut en omgekeerde c) bus. Een busrit van anderhalf uur, maar zeker en vast de moeite om die te ondernemen.

Thuis aangekomen zijn we een pizza gaan eten!!!!

Dit was het voor deze dag ...

see you later

ps normaal zetten we vrijdag weer eens een aantal foto's op de site

Damascus: volgens Mohammed de mooiste stad van de wereld

Hallo jullie daar

We zijn er geraakt ... in Damascus, de hoofdstad van Syrie. We hadden een heel gedoe verwacht met de autobus vanuitPalmyra , dit is toch een godgans verlaten stad midden in de woestijn, maar al bij al is het nog een leuke trip geweest van ongeveer 3 uur.

We zijn aan de praat geraakt met een Canadees-Japans koppel en een Noord Amerikaan. Verschillende mensen ontmoeten en ervaringen delen is een van de grote voordelen van backpacking. Ondertussen we al een heleboel toffe mensen ontmoet uit bijna alle werelddelen, spijtig genoeg ontbreekt zuid amerika nog, maar wie weet .... onze reis is nog niet gedaan.
Zo hebben we kennisgemaakt in Aleppo met een Duits koppel, welke we tot onze groot plezier terug gezien hebben in hotel aan de Krak des Chevalliers. Dit hotel lag god gans verlaten in een klein gat in Syrie en we dachten een heeeeel rustige avond te hebben maar we hebben toen nog uren kunnen bijpraten, over weetjes van Syrie en Jordanie. Vermits driemaal scheeprsrecht is hebben we ze vandaag terug gezien in Maaloula.
We hebben email adresssen uitgewisseld en hier zal hoogst waarschijnlijk een vervolg aan komen in Regensburg of OLV Waver.

Ondetussen zitten we zoals je weet in Damascus welke een immens fileprobleem heeft. Vanaf 12 uur 's middags kun je hier beter te voet gaan want dit is een stuk vlugger dan met de bus of auto. Wij proberen deze file te vermijden door ofwel 's morgens ofwel 's avonds de bus te nemen zodat we als openbaar vervoergebruikers hiervan iets minder last hebben. We durven nu al zonder overdrijven beweren dat we het busnet van Damascus beter kennen dan de toeristische dienst. (Echt waar!). Voor diegene die er nood zouden aan hebben: bus 15 rijdt van het noordelijke Pulmann busstation naar het centrum, bus 35 naar het noordelijke minibusstation en de rood-witte bus naar het zuidelijke busstation. Voila da's toch niet slecht he, en dit zonder dat we een woord arabisch kunnen lezen.

Damascus zelf is een veel leukere stad dan de overige steden die we in het binnenland al hebben bezocht. De mensen zijn duidelijk progressiever, iets wat je zeker aan de kledij van de vrouwen ziet. De aandachtige bloglezer weet onmiddellijk wat we hier bedoelen.

In Damascus hebben we in de grootste moskee ter wereld gezien, buiten die van Jeruzalem. Uiteraard moest Lut toen weer een aangepast kledingstuk aandoen (lees tentzak) om alle mogelijke blote lichaamsdelen te verbergen en geen rondingen te laten zien. In de moskee stikte het van Iraniers die dit blijkbaar in hun pakket van hun bedevaart naar Mekka meekrijgen.Vandaag hebben we Maloula bezocht. Daar hebben we een van de alleroudste nog bestaande kerk gezien van de wereld. Een klein charmante bidplaats volgehangen met mooie iconen, iets wat ongebruikelijk is voor de katholieke kerk. Alhoewel we hiervoor twee uur op en af hebben gereden, was dit echt de moeite waard. Trouwens tijdens dit rijden vermaken we ons met onze ipod en met een massa Sudoko's waar we stillaan echte kraks in worden.

Nu gaan we een hapje eten en vlug naar bed want morgen staat er weer iets heel moois op het programma en moeten we vroeg uit de veren.

Salukes van ons tweetjes

De stad van de hoogmoedige vrouw

Hallo iedereen hier vanuit Palmyra

Een prachtige naam voor een stad dat midden in de woestijn ligt. 200 km zand langst iedere zijde en daar in het midden ligt de oase waarrond Palmyra is gebouwd. Of voor de geschiedeniskenners onder ons Tador (juist he Fred).

Palmyra is weer een site dat onder bescherming van de Unesco staat. Voor ons nummer zoveel. Kan ze al niet meer beijhouden hoeveel we er al tot nu toe hebben gezien.
Om hier onder onder te vallen moet de site voldoen aan verschillende voorwaarden waaronder dat de site volledig moet afgesloten zijn. En daar wringt wel degelijk een schoentje. 's avonds en 's nachts scheert de plaatselijke jeugd hier met hun moto of auto door de site, een wolk van stof achterlatend. De kleineren, en dat zijn er hier heel wat, gebruiken de site als plaatsleijke speeltuin. Spijtig dat zoveel moois niet beter naar waarde wordt geschat. Hopelijk komt de omheinig er vlug, maar ik vermoed dat daar het schoentje wringt gezien de grote van de site (ongeveer 10 m2).

Maar de schoonheid van deze site bestaat voor mij erin dat je hier nog een heel goede voorstelling kunt maken van de stad toen in de tijd van de hoogmoedige koningin Zenobia. Enfin wij zijn er goed mee gevaren want hebben een prachtige tempel van Bel gezien. Bel was trouwens toen even belangrijk dan Zeus voor de grieken.
Trouwens het is Palmyra die meegewerkt heeft aan de ondergang van Petra. Omdat Petra teveel macht had gekregen en de heersers alleen Petra op de knieen konden krijgen door de karavaansroute te verleggen van Petra naar Palmyra.

Een van de volgende dagen zet ik weer wat foto's op de site want dan hoop ik nog eens een snelle verbinding te hebben. De computerspullen laten soms wel wat te wensen over.

Trouwens heb je al gezien hoe blauw de lucht is op onze foto's.. en nog niet jajoers

Zo dat was het dan . Morgen vroeg verlaten we Palmyra en gaan we naar.....

tot morgen!

Indonesische trukken

Allereerst willen we toch wel eens kwijt dat we heel blij zijn met de reacties die we van jullie krijgen, zelfs vanuit het verre oosten. We hopen dat jullie het niet kwalijk nemen dat we niet antwoorden want dan zouden we teveel tijd voor de computer zitten.

We zijn wel blij dat we zien dat de blog flink gelezen wordt aan de hand van de leescijfers per geplaatste blog door ons.Dus doen we maar verder....

Gisteren een prachtige uitstap gemaakt! Ja ik weet het dat we dikwijls prachtige dingen zien, maar dat van gisteren tart elke verbeelding. Ik vermoed dat we gisteren de best bewaarde en de grootste burcht van de wereld gezien hebben. Uiteraard stond dit ding (zoals vele bezienswaardigheden in dit land) onder Unesco protection. En het was de moeite: de Krak Des Chevalliers.
Opgericht onder de tijd van kruisvaarder Richard Leeuwenhart en later verder uitgebreid door de Tempeliers.

Als iemand toevallig een zaal zoekt voor een huwelijksfeest, hier hebben ze er een van 20 meter breed en 120 meter lang, zonder een enkele zuil in het midden en toch volledig overdekt. Dat er aan de zijkant een twintigtal latrines staan moet je er wel bij nemen, maar de mensen moeten toch ergens naar de wc kunnen gaan.Ook de keuken zal geen probleem vormen vermits er een oven is van 5 meter doormeter.

Ondanks het feit dat het in de eerste plaats handelde om een quasi oninneembare burcht is er binnenin toch een heel verfijnde en prachtige afwerking.
We sliepen in een hotel aan de overkant van de vallei (op 200 meter vogelvlucht) en hebben de Krak zowel 's avonds als 's morgens schitterend kunnen bewonderen. Zalig....

Maar vandaag zou het andere koek worden. Aangeziens het vandaag hier een vrije dag is is er weinig openbaar vervoer en de Krak ligt maar in een klein dorpje. We hadden al wel busplaatsen gereserveerd van Homs naar Palmyra om 12.30 maar we moesten de eerste 80 kilometer nog met een minibus overbruggen.Ik was een beetje nerveus dat we wel onze bus zouden halen aangezien de hoteleigenaar beweerde dat er geen minibussen zouden rijden, maar dat hij wel een taxi voor ons zou versieren. Die laatste optie wilde we echt niet nemen omdat veel te duur is, en veel te weinig avontuurlijk.

Dus wij op tijd uit ons bed, en daar stonden we gepakt en gezakt te wachten op een minibus die ooit zou komen, en dan ooit zou vertrekken.
Toen ze er eindelijk was ( zie de hoteleigenaars moet je niet altijd geloven) hebben we met de chauffeur flink onderhandeld. Eigenlijk onderhandelde Rudi en ik deed telkens dat het teveel kostte en ik niet akkoord was. Om ervoor te zorgen dat de bus toch snel zou vertrekken kochten we 6 plaatsen in de plaats van 3 (onze rugzakken is ook 1 plaats). Dit was nog meer dan de helft goedkoper dan een taxi.

Onderweg laadde de buschauffeur nog een aantal passagiers en toen die ook nog eens onze extra plaatsen begonnen in te nemen, keek ik vies naar Rudi. Blijkbaar had de buschauffeur dit gezien en gauw begon hij in gebroken engels ons gerust te stellen dat de extra passagiers hun ticket aan ons moesten betalen inplaats van aan de buschauffeur . Eerlijkheid duurt het langst! (en dat hebben we weeral eens goed gedaan ;-))

Morgen brengen we het vervolg van het verhaal.

Slaapwel