Verlof??? Om half zes vanmorgen uit ons bed om te ontbijten, en om half zeven stonden we aan de ingang van dit wereldwonder klaar om dit te veroveren.

Na een vrij lange tocht via een makkelijk begaanbaar pad en een indrukwekkende kloof (eventueel bekijk je vlug de film Raiders of the lost arc om je geheugen op te frissen) zagen we helemaal op het einde van de kloof, waarvoor we in de eerste plaats gekomenwaren,de schatkamer.

Beetje bij beetje veroverde dezonnestralen dit indrukwekkende monument, en beetje bij beetje viel onze mond verder en verder open, ongelooflijk prachtig. Constant veranderde het monument van kleur en steeds kwamen andere accenten te voorschijn.

Nadatwe verzadigd waren van deze pracht, dachten we het voornaamste gezien te hebben. maar als we verder afdaalden in deweg van de pilaren konden we onze ogen niet geloven dat deze site zo groot is. Wij hadden gedacht om, met alle tochten die we op de site van plan waren te doen, op 1 en een halve dag rond te komen. Morgenzullen we nog een flinke boterham hebben om gans onze planning af te werken.

In de voormiddag zijn we door een smalle kloof naar boven geklauterd. Echt geklauterd he. Met handen en voeten hebben we ons een weg gebaand tussen losliggende stenen en steile hellingen. Geen sinicure bij 30 graden.
Maar na ongeveer een uur klauteren werd ons zweet dat we achter gelaten hebben beloond. Een schitterend panorama van op een terras 300 meter hoger dan de schatkamer. En hier hebben we dan doodleuk onzebokes opgegeten. Wie doet dat ons achterna

Lut is blij dat ze in Waver woont, want we kunnen nu al na 1 dag niet meer tellen hoeveel trappen we op en af zijn gegaan, en hoeveel hellingen we al genomen hebben. Dat beloofd voor morgen, we voelen nu al onze kuiten.

Nu nog rap wat eten en proviand opslaan voor morgen en nadien vlug in onze nest. Geen enkel minaret zal ons vannacht wakker kunnen zingen.

En nu voor ons oogjes dicht en snaveltjes toe. Tot een van de volgende!