Vandaag geen saai verhaal van nieuw ontdekte opeengestapelde oude stenen, neen, vandaag een aantal indrukken van mensen en cultuur.

Eerst en vooral het verkeer in Syrie. Als voetganger voel je je loslopend wild. Wij dachten in Indonesie alles als voetganger meegemaakt te hebben. Maar daar stopte het verkeer als je overstak door het magisch handsignaal dat algemeen in gebruik is. Hier probeer je de weg over te geraken met een drukte zoals de singel in Antwerpen, je zet je eerste been op de weg en dan hebben de wagens plots geen remmen meer, enkel nog klaksons. Als je dan denkt, die kan gerust achter ons door lijkt het steeds alsof zij bewust op je toe rijden. Ik heb al meerdere blauwe plekken op mijn armen van mijn lieve echtgenote van puur schrik. Ook hierop heb ik een oplossing gevonden. Lut doet nu haar ogen toe en vertrouwt volledig op mij en tot nu toe is dit steeds gelukt, aangezien we nu nog aan het bloggen zijn.

Syriers zijn ontzettend lieve mensen. Het aantal keer dat we al voor thee (zie foto) uitgenodigd zijn is niet meer op onze vingers te tellen. Zij hebben elk hun verhaal naar ons waarvan we hier en daar gelukkig een aantal woorden door gebaren kunnen begrijpen. We kunnen nu al van buiten in het arabisch zeggen hoeveel kinderen we hebben, dat we getrouwd zijn (want het door de zon nog meer geblondeerde haar van Lut doet de mannen blijkbaar dromen om haar ten huwelijk te vragen). Door de complimentjes die Lut krijgt begint ze te zweven, terecht uiterlijk want ze ziet er super knap uit.

Een ander aspect. Als je hen vraagt welke de belangrijkste sporten zijn, antwoorden ze meestal: slapen, eten en roken.

Gisteren ook een goed decadent gaan eten want we moesten ons verdriet kwijt omdat we al ongeveer in de helft van ons verlof zitten. Wij naar een exclusief restaurant, indrukwekkend kader, life muziek. Apero, uitgebreid voorgerecht, schitterende hoofdschotel, lekker dessert (specialiteit van de streek), koffie en uiteraard overgoten met de nodige drank. Kwisvraag voor de volgers van onze blog. Hoeveel heeft dit ons gekost in Syrische Ponden, wetende dat 65 pond ongeveer 1 euro is?
Als hulpmiddel posten we ook een rekening (zie foto) van de supermarkt van dingen die we gekocht hebben kwestie dat je weet hoe duur het leven hier is. De antwoorden moeten op onze blog binnen zijn vooraleer we landen in Belgie en je wint een exclusieve fotoreportage over onze reis.

Voor de rest is alles super met ons, we genieten elke dag meer en meer van het land, de mensen, de indrukken en gaan 's avonds steeds met een pak impressies slapen. En nu weer echt beter is, de plaatselijke Frank heeft gelijk, met eindelijk terug normale temperaturen richting 30 graden voelen we ons nog meer in ons nopjes.

Tot blogs