Allereerst willen we toch wel eens kwijt dat we heel blij zijn met de reacties die we van jullie krijgen, zelfs vanuit het verre oosten. We hopen dat jullie het niet kwalijk nemen dat we niet antwoorden want dan zouden we teveel tijd voor de computer zitten.

We zijn wel blij dat we zien dat de blog flink gelezen wordt aan de hand van de leescijfers per geplaatste blog door ons.Dus doen we maar verder....

Gisteren een prachtige uitstap gemaakt! Ja ik weet het dat we dikwijls prachtige dingen zien, maar dat van gisteren tart elke verbeelding. Ik vermoed dat we gisteren de best bewaarde en de grootste burcht van de wereld gezien hebben. Uiteraard stond dit ding (zoals vele bezienswaardigheden in dit land) onder Unesco protection. En het was de moeite: de Krak Des Chevalliers.
Opgericht onder de tijd van kruisvaarder Richard Leeuwenhart en later verder uitgebreid door de Tempeliers.

Als iemand toevallig een zaal zoekt voor een huwelijksfeest, hier hebben ze er een van 20 meter breed en 120 meter lang, zonder een enkele zuil in het midden en toch volledig overdekt. Dat er aan de zijkant een twintigtal latrines staan moet je er wel bij nemen, maar de mensen moeten toch ergens naar de wc kunnen gaan.Ook de keuken zal geen probleem vormen vermits er een oven is van 5 meter doormeter.

Ondanks het feit dat het in de eerste plaats handelde om een quasi oninneembare burcht is er binnenin toch een heel verfijnde en prachtige afwerking.
We sliepen in een hotel aan de overkant van de vallei (op 200 meter vogelvlucht) en hebben de Krak zowel 's avonds als 's morgens schitterend kunnen bewonderen. Zalig....

Maar vandaag zou het andere koek worden. Aangeziens het vandaag hier een vrije dag is is er weinig openbaar vervoer en de Krak ligt maar in een klein dorpje. We hadden al wel busplaatsen gereserveerd van Homs naar Palmyra om 12.30 maar we moesten de eerste 80 kilometer nog met een minibus overbruggen.Ik was een beetje nerveus dat we wel onze bus zouden halen aangezien de hoteleigenaar beweerde dat er geen minibussen zouden rijden, maar dat hij wel een taxi voor ons zou versieren. Die laatste optie wilde we echt niet nemen omdat veel te duur is, en veel te weinig avontuurlijk.

Dus wij op tijd uit ons bed, en daar stonden we gepakt en gezakt te wachten op een minibus die ooit zou komen, en dan ooit zou vertrekken.
Toen ze er eindelijk was ( zie de hoteleigenaars moet je niet altijd geloven) hebben we met de chauffeur flink onderhandeld. Eigenlijk onderhandelde Rudi en ik deed telkens dat het teveel kostte en ik niet akkoord was. Om ervoor te zorgen dat de bus toch snel zou vertrekken kochten we 6 plaatsen in de plaats van 3 (onze rugzakken is ook 1 plaats). Dit was nog meer dan de helft goedkoper dan een taxi.

Onderweg laadde de buschauffeur nog een aantal passagiers en toen die ook nog eens onze extra plaatsen begonnen in te nemen, keek ik vies naar Rudi. Blijkbaar had de buschauffeur dit gezien en gauw begon hij in gebroken engels ons gerust te stellen dat de extra passagiers hun ticket aan ons moesten betalen inplaats van aan de buschauffeur . Eerlijkheid duurt het langst! (en dat hebben we weeral eens goed gedaan ;-))

Morgen brengen we het vervolg van het verhaal.

Slaapwel