Een blauwe rode zee

Hi

Hier zijn weer.

Deze morgen vroeg vertrokken met de taxi. Tja ons hotelmanager had zich vergist van uur. Normaal wilde we de bus van 9 nemen, maar de madame aan de balie overtuigde ons dat er nog een bus was om 12. Doen dachten we, want dan konden recuperen van Petra. Dus lekker lang uitgeslapen = 9 uur [Rudi heeft zelf klokje rond geslapen] rustig ontbeten en op tijd naar het busstation. Tja bus was er niet, en zou er ook niet meer komen vandaag. Groot probleem? Neen uiteraard niet want daarvoor hebben we al teveel meegemaakt. Terwijl we zaten te overleggenop welke manieren we verder konden reizen, kwam een [laat het me een taximanager noemen] naar ons, om te vragen of we met een taxi wilde gaan. Uiteraard waarom niet, maar de prijs... na heel wat pingelen en pingelen en nog eens pingelen zijn we erin geslaagd de prijs voor meer dan 50% te halveren en weg waren we. Zoef naar Aqaba. Zoef kunnen we wel zeggen, we zijn over de king s highway gevlogen tegen 120 km per uur. Trouwens alles is hier zeer kings. In het vliegtuig waren ons dekseltjes van de salade en de cake bestempeld met een kroontje. En om de twee drie huizen lacht de koning al dan niet geflankeerd met zijn zoon ons op een affiche toe.
In ieder geval de zoon is hier al zeer zeker van zijn toekomst, en ik ver;oed dat de stakker amper 15 is.

In ieder geval tegen 120 wij naar het zuiden. De wegen zijn hier trouwens magnifiek en zeer proper tegenover Indonesie.

Aqaba.... is echt mooi .... aan het worden. We hebben gelezen dat ze Eilat willen evenaren, en ik denk dat ze dit binnen de 10 jaar wel zullen doen. En dan zal het hier prachtig zijn, mooie kustlaan, prachtige stranden en donkerblauwe zee>Nu zien we een tipje van hun sluier en het beloofd heel mooi te worden.

Vanuit Aqaba hebben we ook zicht op Eilat. Het ziet er ook een grote moderne stad uit. Hopelijk gaan ze gedurende de volgende 4 dagen geen bommetje verkeerd programeren zoals enkele weken geleden, want dan zijn we de klos.

Dit was het dan voor deze dag morgen verder

Saluuuuuuu

Petra

Verlof??? Om half zes vanmorgen uit ons bed om te ontbijten, en om half zeven stonden we aan de ingang van dit wereldwonder klaar om dit te veroveren.

Na een vrij lange tocht via een makkelijk begaanbaar pad en een indrukwekkende kloof (eventueel bekijk je vlug de film Raiders of the lost arc om je geheugen op te frissen) zagen we helemaal op het einde van de kloof, waarvoor we in de eerste plaats gekomenwaren,de schatkamer.

Beetje bij beetje veroverde dezonnestralen dit indrukwekkende monument, en beetje bij beetje viel onze mond verder en verder open, ongelooflijk prachtig. Constant veranderde het monument van kleur en steeds kwamen andere accenten te voorschijn.

Nadatwe verzadigd waren van deze pracht, dachten we het voornaamste gezien te hebben. maar als we verder afdaalden in deweg van de pilaren konden we onze ogen niet geloven dat deze site zo groot is. Wij hadden gedacht om, met alle tochten die we op de site van plan waren te doen, op 1 en een halve dag rond te komen. Morgenzullen we nog een flinke boterham hebben om gans onze planning af te werken.

In de voormiddag zijn we door een smalle kloof naar boven geklauterd. Echt geklauterd he. Met handen en voeten hebben we ons een weg gebaand tussen losliggende stenen en steile hellingen. Geen sinicure bij 30 graden.
Maar na ongeveer een uur klauteren werd ons zweet dat we achter gelaten hebben beloond. Een schitterend panorama van op een terras 300 meter hoger dan de schatkamer. En hier hebben we dan doodleuk onzebokes opgegeten. Wie doet dat ons achterna

Lut is blij dat ze in Waver woont, want we kunnen nu al na 1 dag niet meer tellen hoeveel trappen we op en af zijn gegaan, en hoeveel hellingen we al genomen hebben. Dat beloofd voor morgen, we voelen nu al onze kuiten.

Nu nog rap wat eten en proviand opslaan voor morgen en nadien vlug in onze nest. Geen enkel minaret zal ons vannacht wakker kunnen zingen.

En nu voor ons oogjes dicht en snaveltjes toe. Tot een van de volgende!

Witte martini

Gisteren effe een pak geluk gehad, want ik twijfel of we Petra tegen de avond zouden gehaald hebben.

Gelukkig zaten de we de avond voordien nog te eten en kwamen er 4 leuke jongens naast ons zitten. We geraakten aan de praat over onze plannen en zij vertrokken de volgende dag ook naar onze bestemming.

Na effe onderhandelen en praten (vooral genoeg bier er in gekapt) hebben we een gemeenschappelijke rit kunnen forceren.

Wij de volgende dag met de gay mobile naar Petra, iets duurder dan voorzien, maar oh zo gemakkelijk. Hopelijk wordt Di Rupo vlug eerste minister, wat voor voordelen zal dat allemaal geven

Onderweg hebben we Karak bezocht. Onze eerste citadel en het zal waarschijnlijk niet de laatste zijn. Toch wel indrukwekkend wat die kruisvaarders allemaal neergepoot hebben. We voelden ook onmiddellijk dat we Petra naderden want de prijzen van drank en eten schoten pijlsnel de hoogte in.

Groetjes

Beloofde land

Amaai....Mozes moet een grote idealist geweest zijn om in een hoop droge aarde en een massa keien het beloofde land gezien te hebben. Dor dor en nog eens dor.
Tevens weten we nu dat de Jordaan oversteken kinderspel is, aangezien die rivier momenteel niet meer is als een uit de kluiten gewassen beek. We zullen ons maar troosten met het idee dat het vroeger voor de opwarming van de aarde heel anders was (giga grote rivier) en men zelfs hopen vis kon vangen in de Jordaan, of was toen de truk om ze te vermenigvuldigen.

Warm heel warm maar we hebben ons tenminste kunnen verkoelen in de Dode Zee. Alle verkoelen... de temperatuur van het water bedroeg ongeveer 30 graden.Spijtig genoeg is het steeds een probleem om alle lichaamsdelen gelijktijdig nat te krijgen want dat verdomde zoute water drukt je steeds weer omhoog.Als je eventjes door je knieen zakt wippen je onderbenen hups de lucht in. Ook als je een miniscuul klein wondje hebt zal je het wel weten. Pikken dat dat deed!

Morgen gaan we de tocht ondernemen van Madaba naar Petra. Aangezien we dit op een vrijdag gaan doen (rustdag hier) hopen we er op een effeciente manier te geraken (shit, waar staat die trema op een Arabisch klavier?)

Gepakt en gezakt

Hallo iedereen

Hier zitten we, gepakt en gezakt om te vertrekken naar Jordanië.

We kijken er echt naar uit. Na pakweg een vluchtje (joehoe !) van 4 uren zijn we reeds ter plekke.

Dus geen jet-lag..... Dat ziet er al goed uit.

Ginder is het geen ramadan.... dat ziet er al beter uit

en het is ginder nog tegen de 30°...... dat ziet er super uit!

Lut

Net de uren van de Lijn bekeken en om 9.20 zullen we hier op den dijk de bus nemen. Nog niet gehoord van stakingen van Lijn, luchthavenpersoneel of andere. Dus we zullen er wel geraken.

Voor iedereen die we niet meer kunnen bereiken hebben, we kijken er naar uit om met een pak verhalen en avonturen terug te komen. Onder andere liften zit mee in het pakket, hopelijk lukt ons dat en anders hebben we gewoon een dag kunnen zonnen langs de kant van de weg.

Groetjes

Rudi